تمام شد... در کل زیبا بود و مفید و شوق افزا و اشک و خجالت آور. اما کتاب یکدست نوشته نشده بود. پرداختن به جزییات که البته حسن کتاب بود موجب شده بود که مسائل کلی کشور درنظر گرفته نشود در صورتی که پرداختن به مسائل کلی در کنار جزییات ناب می توانست مفید تر باشد.
بسم الله الرحمن الرحیم
وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ مَرْیَمَ إِذِ انتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَکَانًا شَرْقِیًّا ﴿١٦﴾فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَیْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا ﴿١٧﴾ قَالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمَـٰنِ مِنکَ إِن کُنتَ تَقِیًّا ﴿١٨﴾قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّکِ لِأَهَبَ لَکِ غُلَامًا زَکِیًّا ﴿١٩﴾ قَالَتْ أَنَّىٰ یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ وَلَمْ أَکُ بَغِیًّا ﴿٢٠﴾ قَالَ کَذَٰلِکِ قَالَ رَبُّکِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَلِنَجْعَلَهُ آیَةً لِّلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِّنَّا وَکَانَ أَمْرًا مَّقْضِیًّا ﴿٢١﴾
غلام یعنی مرد خدمتگذار. مجازا در معنای بزرگ زاده به کار می رود. در عربی به فرزندان خود غلام می گویند تا شأن پدر و مادر را بالا ببرند. برای مثال بعد از دعای حضرت زکریا(ع) برای فرزند دار شدنش ملائکه او را به غلامی بشارت دادند: یا زَکَرِیَّا إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلامٍ اسْمُهُ یَحْیى -ای زکریا! ما تو را به فرزندی بشارت می‌دهیم که نامش «یحیی» است؛ (مریم – ۷) و حضرت مریم (س) پس از آگاهی از فرزند دار شدنش پرسید: قالَتْ أَنَّى یَکُونُ لی غُلامٌ وَ لَمْ یَمْسَسْنی بَشَرٌ وَ لَمْ أَکُ بَغِیًّا – گفت: «چگونه ممکن است فرزندی برای من باشد؟! در حالی که تاکنون انسانی با من تماس نداشته، و زن آلوده‌ای هم نبوده‌ام!» (مریم – ۲۰). هنگامی که کاروان یوسف را از چاه بیرون کشید : قالَ یا بُشْرى هذا غُلام – صدا زد: «مژده باد! این کودکی است (زیبا و دوست داشتنی!)» (یوسف – ۱۹)
مطلبی خواندم که با قصد توهین به ائمه و تخریب نام های مبارک ایشان آمده بود و معانی نام ها را تحریف کرده بود یا مغرضانه معانی ریشه های مشابه را به عنوان معنای اصلی جا زده بود که مردم با خواندن آن هم از اسم خودشان متنفر شوند و هم از اسم ائمه آسمانی و مقدسات اسلامی و آیینی شان.
پیرامون این مطلب تحقیق کردم و در لغت نامه های کهن و متقن زبان عربی جست و جو نمودم و از قرآن کریم شاهد پیدا کردم و اینک برخی از نامهای عربی را با ترجمه دقیقشان بیان نموده و امیدوارم پدر و مادر ها با انتخاب این نام های شایسته برای فرزندان خود یکی از حقوق فرزندشان که بر گردنشان است را ادا نمایند:
محمد: بسیار ستوده شده
مصطفی: برگزیده شده
علی: بلند مرتبه
مجتبی: برگزیده شده
حسن: نیکو
حسین: نیکو و دوست داشتنی
سجاد: بسیار سجده کننده
ریحانه: گل خوشبو
باقر: شکافنده
کلثوم: زن زیبا چهره
صادق: راستگو
فاطمه: جدا شده. پیامبر(ص) فرموده اند: انّما سمّیت ابنتی فاطمه، لان الله فطمها و ذرّیتها و محبّیها عن النار ؛ دخترم فاطمه تنها بدین جهت به این نام مقدّس نامیده شد که خدا او و نسل پاک و دوستداران واقعی‌اش را از آتش دوزخ در امان داشت.
عدنان: بهشت
کاظم: فرو برنده خشم
رضا: خشنود شدن
جواد: بخشنده
تقی: پرهیزکار
آسیه: شفادهنده
نقی: پاکیزه
هادی: هدایت کننده
بتول: به کسی گفته می شود که از علائق مادی و دنیوی بر کنار باشد. حضرت مریم و فاطمه را بتول گفتهاند به دلیل اینکه ایشان از دنیا قطع علاقه نموده متوجه خداوند تعالى گردیدهاند. (مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار ، ج۴۳، ص: ۱۵)
مهدی: هدایت شده
مریم: زن پارسا
رقیه: بلند و رفیعی که دوست داشتی است.
عذرا: دوشیزه پاکدامن(لقب حضرت مریم(س))
جعفر: نهر آب
ذبیح الله: قربانی شده برای خدا و در راه خدا(لقب حضرت اسماعیل(ع))
صغری و اصغر: کوچک تر
مبین (در حالت منصوب: مبینا): آشکار و روشن
