کار جمعی و رفاقت در روایات

رسول الله(ص): ید الله مع الجماعه والشیطان مع من خالف الجماعه یرکض. کنزالعمال رقم 1031.

رسول الله(ص) فرمود: دست خدا بر سر جماعت است و شیطان همراه کسی که با جماعت (جامعه مسلمان) ناسازگاری کند می رود.

 

امام علی (ع) فرمودند : هرکه عقل خویش را بی نیاز بیند ، بلغزد. کافی ، الحیاة جلد ۱ صفحه ۳۱۲

 

امام علی (ع) : آنکه از آراء مختلف بی خبر باشد ، در چاره جوییها درماند. غررالحکم ، الحیاة جلد ۱ صفحه ۹۷

رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

اتّقوا اللَّه و أصلحوا ذات بینکم.

از خدا بترسید و میان خویش را اصلاح کنید

نهج الفصاحه ص164 ، ح49

 

امام علی (سلام الله علیه) :

مِن واجِبِ حُقُوقِ اللَّهِ عَلَى العِبادِ النَّصیحَةُ بِمَبلَغِ جُهدِهِم وَ التَّعاوُنُ عَلى إقامَةِ الحَقِّ بَینَهُم.

از حقوق واجب خدا بر بندگان، خیرخواهى به اندازۀ توان، و یارى کردن یکدیگر براى برپایى حق در میان خود است.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج27 ، ص252

 

امام جواد علیه السلام :

ثَلاثُ خِصالٍ تَجتَلِبُ بِهِنَّ المَحَبَّةَ: اَلنصافُ فِى المُعاشَرَةِ و َالمُواساةُ فِى الشِّدَّةِ وَ الاِنطِواعِ وَ الرُّجوعُ إِلى قَلبٍ سَلیمٍ؛

با سه خصلت، محبّت (دیگران) به دست مى ‏آید: انصاف در معاشرت، همدردى (با دیگران) در سختى‏ ها، و بازگشت به قلبى پاک.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج75، ص82، ح77

 

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم :

خَیْرُ الْمُؤْمِنِینَ مَنْ کَانَ مَأْلَفَةً لِلْمُؤْمِنِینَ، وَ لَا خَیْرَ فِیمَنْ لَا یَأْلَفُ وَ لَا یُؤْلَف‏

بهترین مؤمنان کسى است که با مؤمنان اُنس بگیرد و کسى که انس نگیرد و انس نپذیرد، خیرى در او نیست.

امالی (طوسی) ص462 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج64، ص298

 

امام على علیه السلام :

اَلنُّصحُ یُثمِرُ المَحَبَّةَ؛

خیرخواهى محبت‏آور است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص224 ، ح4547

 

امام رضا علیه السلام:

تزاوَرُوا تَحـابـّوا و تَصـافَحُـوا و لا تَحـاشَمُـوا

به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید و دست یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.

بحارالانوار(ط-بیروت) ج75، ص 347

 

پیامبر صلى ‏الله ‏علیه‏ و‏ آله :

کُلوا جَمیعا وَ لا تَفَرَّقوا فَاِنَّ البَرَکَةَ مَعَ الجَماعَةِ؛

با هم غذا بخورید و پراکنده نباشید، که برکت با جماعت است.

نهج الفصاحه ص615 ، ح2180 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 63، ص 349 ، ح9

 

امام على علیه ‏السلام :

اَلسُّنَّةُ ـ و اللّه‏ِ ـ سُنَّةُ مُحمِّدٍ صلى‏ الله‏ علیه ‏و ‏آله وَ الْبِدْعَةُ ما فارَقَها وَ الْجَماعَةُ ـ وَ اللّه‏ِ ـ مُجامَعَةُ اَهْلِ الْحَقِّ وَ اِنْ قَلّوا وَ الْفُرقَةُ مُجامَعَةُ اَهْلِ الْباطِلِ وَ اِنْ کَثُروا؛

به خدا سوگند، سنّت، همان سنّت محمّد صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله است و بدعت آنچه خلاف آن باشد و به خدا قسم، جماعت، همدست شدن با اهل حق است هر چند اندک باشند و تفرقه، همدستى با اهل باطل است هر چند بسیار باشند.

 

امام على علیه السلام :

الْإِنْصَافُ یَرْفَعُ الْخِلَافَ وَ یُوجِبُ الِائْتِلَاف‏

انصاف، اختلافات را از بین مى ‏برد و موجب الفت و همبستگى مى ‏شود.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص394 ، ح9116

 

حضرت زهرا سلام الله علیها:

فَجَعَلَ اللهُ...طاعَتَنا نِظاماً لِلمِلَّةِ وَ اِمامَتَنا أماناً لِلفِرقَة

خدا اطاعت و پیروی از ما (اهل بیت) را سبب برقراری نظم (اجتماعی) برای ملت (امت اسلامی) و امامت (و رهبری) ما را (عامل وحدت) برای در امان ماندن از تفرقه قرار داده است.

احتجاج(طبرسی) ج1 ، ص99 {شبیه این حدیث در وافی ج5 ، ص1064}

 

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم :

عَلَیْکُمْ بِالْجَمَاعَةِ؛ فَإِنَّ یَدَ اللَّهِ عَلَى الْفُسْطَاط

به جماعت (یکپارچگى) روى آرید همانا دست خدا با جماعات است

مجازات النبویه ص34

 

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و ‏آله :

ایّاکُمْ وَ التَّلَوُّنَ فى دینِ اللّه‏ِ فَاِنَّ جَماعَةً فیما تَـکْرَهونَ مِنَ الْحَقِّ خَیْرٌ مِنْ فُرْقَةٍ فیما تُحِبّونَ مِنَ الْباطِلِ وَ اِنَّ اللّه‏َ سُبْحانَهُ لَمْ یُعْطِ اَحَدا بِفُرْقَةٍ خَیْرا مِمَّنْ مَضى وَ لا مِمَّنْ بَقىَ ؛

از چند رنگى و اختلاف در دین خدا بپرهیزید، زیرا یکپارچگى در آنچه حق است ولى شما آن را ناخوش مى ‏دارید، از پراکندگى در آنچه باطل است اما خوشایند شما مى ‏باشد، بهتر است. خداى سبحان به هیچ یک از گذشتگان و باقى ماندگان بر اثر تفرقه و جدایى خیر و خوبى عطا نکرده است.

نهج البلاغه، از خطبه 176

 

رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

ثَلاثَةٌ تُخلِصُ المَوَدَّة َ: إِهداءُ العَیبِ ، وَ حِفظُ الغَیبِ ، و َالمَعونَةُ فِى الشِّدَّةِ؛

سه چیز دوستى را یکرنگ مى سازد : هدیه کردن عیب هاى یکدیگر ، پاسداری در غیاب(و بدگویى نکردن) و یارى رساندن در سختى.

مجموعه ورام ج2، ص121

 

امام سجاد سلام الله علیه :

نَظَرُ المُؤمِنِ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ لِلمَوَدَّةِ و َالمَحَبَّةِ لَهُ عِبادَةٌ.

نگاه مؤمن به چهرۀ برادر مؤمن خود از روى دوستى و محبت به او، عبادت است.

تحف العقول ص 282